słowniczek jeźdźca cz.2

Chód – sposób w jaki koń lub kuc się porusza.

Dłoń – stosowana w krajach anglosaskich jednostka miary, równa około 10 cm, w której podaje się wysokość konia lub kuca.

Głęboki w popręgu – oznacza dużą odległość od kłębu do łokcia. Pożądana cecha u koni i kuców, ponieważ oznacza dużą pojemność klatki piersiowej.

Gymkhana – wydarzenie sportowe z udziałem jeźdźców, ich koni lub kuców, składający się z kilku konkurencji.

Konfrontacja – kształt i budowa konia lub kuca.

Konie półkrwi – rasy koni powstałe z krzyżówek koni gorącokrwistych z rasami zimnokrwistymi lub prymitywnymi.

Konie gorącokrwiste – konie czystej krwi o żywiołowej naturze, zdolne do bardzo szybkiego biegania.

Konie zaprzęgowe – konie wykorzystywane do ciągnięcia wozów i powozów w celach rekreacyjnych oraz w wyścigach i na różnych rodzaju pokazach.

Konie zimnokrwiste – duże, ciężkie konie, pochodzące z terenów północnej Europy, często wykorzystywane jako konie pociągowe.

Koniowate – każdy gatunek z rodziny koni.

Mitbah – kąt, pod jakim łączą się ze sobą głowa z szyją koni czystej krwi arabskiej.

Pokaz – wydarzenie, podczas którego konie i kuce są ocenianie pod względem ich konfrontacji i ruchów.

Polo – sport zespołowy, w którym gracze jeżdżący na koniach uderzają małą piłkę długimi kijami, tzw.”malletów”, próbując umieścić ją w bramce drużyny przeciwnej.

Pręga grzbietowa – ciemny pas sierści biegnący od grzywy konia lub kuca po kręgosłupie do ogona.

Pysk – część głowy konia lub kuca ze szczękami i nozdrzami.

Stado – duża, zorganizowana grupa zwierząt żyjących wspólnie na określonym terytorium.

Szczotka pęcinowa – dłuższa część rosnąca w dolnej części nóg konia lub kuca, czyli na pęcinach.

Temperament – charakter i zachowanie konia lub kuca.

Ujeżdżanie – pokazy konne pod siodłem, mające na celu pokazanie wygimnastykowanego konia i chętnej współpracy z jeźdźcem.

WKKW – wszechstronny konkurs konia wierzchowego; wydarzenie sportowe trwające trzy dni, składający się z konkurencji ujeżdżania, wyścigów przełajowych (cross) oraz z skoków ze przeszkody.

Wytrzymałość – zdolność konia lub kuca do wysiłku fizycznego w pewnym czasie.

Zad – tylna część ciała konia lub kuca wraz z jego tylnymi nogami.

Rudy

Oto koń z mojej stajni ;). Nazywany jest Rudy lub Kebab, ale naprawdę ma na imię Sztorm.

konik

Figurkę można kupić w Leroy Merlin w różnych rozmiarach. Jeśli chodzi o cenę to ja zapłaciłam 12zł, ale są też większe i droższe. Potem wystarczy pomalować ją farbami i poczekać aż wyschnie. UWAGA!!! To bardzo długo schnie !!!

Odmiany

 Odmiany to białe plamy na ciemnej maści, zlokalizowane na głowie i kończynach. Konie rodzą się już z odmianami, które nie ulegają w zasadzie przekształceniu w trakcie dorastania. Odmiany odgrywają bardzo dużą rolę przy identyfikowaniu koni – uwzględnia się je w paszportach i innego rodzaju dokumentach.

ODMIANY NA GŁOWIE

1. siwizna – białe włosy na środku czoła
2. kwiatek – mały pęczek białych włosów na czole
3. gwiazdka – biała plama na czole, z reguły regularna
4. strzałka – kreska od czoła w dół
5. łysina – podłużna, biała plama, od czoła w dół, może być wąska szeroka lub skośna
6. latarnia – łysina obejmująca oczy i nozdrza
7. chrapka – biała plama pomiędzy nozdrzami, może obejmować górną wargę
8. dolna warga biała – przód dolnej wargi jest biały
9. mleczny pysk – cała dolna część głowy jest biała

 

ODMIANY NA NOGACH

Przyjmują nazwy od wysokości, do jakiej sięgają oraz od umiejscowienia. Odmiany na nogach to:

1. piętka
2. korona
3. pęcina
4. staw pęcinowy
5. nadpęcie
6. staw nadgarstkowy/skokowy

W opisie stosuje się dokładne określenie odmian, np.: do1/3 wysokości nadpęcia, korona z przodu, staw pęcinowy z prawej strony itp.